Ljubica-Zorka Karađorđević (devojačko Petrović; 1864-1890) bila je najstarija kćerka crnogorskog Kneza, kasnije Kralja Nikole I Petrovića i supruga Petra I Karađorđevića (Kralja Srbije od 1903. do 1918. i Kralja Srba, Hrvata i Slovenaca od 1918. do 1921. godine.).
Rođena je 11/23. decembra 1864. godine na Cetinju. Na krštenju na dan Svetog Save kum joj je bio srpski Knez Mihailo Obrenović koga je u Cetinju na krštenju zastupao državni savetnik Đorđe Đoša Milovanović (1813-1885). Radi uspostavljanja dobrosusedskih odnosa Srbije i Crne Gore i ostvarenja narodnog jedinstva, dato joj je ime Ljubica-Zorka, da bude simbol ljubavi i zore novog vremena. Bila je prvo od ukupno dvanaestoro dece crnogorskog Kneza Nikole I Petrovića i kneginje Milene.
Detinjstvo do 11 godine provela je na Cetinju, gde su je obrazovali cetinjski učitelji i Švajcarkinja, gospođa Najkom. Kneginju Zorku su 1875. godine poslali u Rusiju da u Smoljnskom Institutu (gde su se vaspitavale devojke iz najuglednijih porodica ruske aristokratije) nastavi svoje školovanje. Po završetku školovanja vratila se na Cetinje. Početkom 1883. na Cetinje dolazi Knez Petar Karađorđević. Namera mu je bila da se na Cetinju oženi, zbliži sa Crnogorcima i da se tu doseli i živi sa porodicom. Zaprosio je mladu i lepu Kneginju. Dolazak Petra Karađorđevća na Cetinje i njegova veridba s Kneginjom Zorkom Petrović-Njegoš nije bila po volji protivnicima ovih dveju dinastija, ali je zato taj čin s radošću prihvatio srpski i crnogorski narod koji je u krvnom srodstvu gledao potvrdu za buduću zajednicu. U Cetinjskom manastiru 30. jula 1883. godine obavljeno je venčanje Kneginje Zorke (19 godina) i Petra Karađorđevića (39 godina). Svadbeno veselje, kao i prethodna veridba, priređeno je po narodnoj tradiciji, s mnogobrojnim gostima koji su jedva mogli da se smeste na mali prostor Cetinja.Knez Petar i Kneginja Zorka otputovali su na dan venčanja, po podne, za Pariz, na svadbeni put. Po povratku s puta, kneževski par nastanio se na Cetinju. Tu, u cetinjskom miru, podizali su decu. Kneginja Zorka je Petru I Karađorđeviću rodila petoro dece:
·Jelenu, rođenu 23. oktobra (4. novembra) 1884. godine. Bila je supruga Velikog Kneza Ivana Konstantinoviča. Sa decom je 1917. godine srećno izbegla sudbinucarske porodice zahvaljujući svojoj hrabrosti i snalažljivosti, kao i pomoći srpskog poslanika u Sankt Petersburgu g. Miroslava Spalajkovića, dok je njen suprug,kao najbliži rođak carske porodice Romanov, streljan. Umrla je 1962. godine.
· Milenu, rođenu 26. aprila 1886, umrlu kao dete 22. decembra 1887.
· Đorđa, rođenog 27. avgusta (8. septembra) 1887. godine. Odustao je od svog prava na presto 1909. godine u korist mlađeg brata Aleksandra. Umro je 1972.godine.
· Aleksandra, rođenog 4. decembra (16. decembra) 1888. godine. Bio je drugi Kralj Srba, Hrvata i Slovenaca (1921-1929), a kasnije Kralj Jugoslavije (1929-1934). Ubijen je u Marseju, 1934. godine.
· Andriju, rođenog i umrlog 1890. godine.
Karađorđevići su živeli na Cetinju dok im tamošnja rezidencija nije postala tesna. Tada su odlučili da sagrade novu, na barskoj obali. Nazvana je Topolica, po Petrovom rodnom mestu Topola u Srbiji i ista se nalazi na barskoj rivi. Na dva visoka jarbola, u uglovima dvorišta, vijorile su se srpska i crnogorska zastava.
Glavna preokupacija Kneginje Zorke bila je da njen suprug postane Kralj Srbije, te je stalno bila trudna u nameri da pretendentu na srpski presto ostavi što više potomaka. Umrla je 4/16. marta 1890. godine, ubrzo posle porođaja i rođenja poslednjeg sina Andrije, koji je takođe preminuo nekoliko dana posle svoje majke. U želji da pomogne svojoj supruzi, Petar I pozvao je lekare iz Beča, ali nesretnoj Kneginji nije bilo pomoći. Umrla je sa rečima: „Biće Kralj!“, misleći na Petra Karađorđevića, što se i ostvarilo 13 godina kasnije nakon Majskog prevrata. Sahranjena je na Cetinju, kod manastira Sveti Petar, ali kada je izgrađena Zadužbina kralja Petra I na Oplencu, preneta je tamo 15. marta 1912. godine. Iako je kratko živela, Kneginja Zorka je ostavila veliki trag u istoriji kao spona Srbije i Crne Gore i kao majka jugoslovenskog kralja Aleksandra I Karađorđevića.
Trinaest godina posle njene smrti, njen otac, Nikola I, čestitao je 6. juna 1903. godine svome zetu Petru Karađorđeviću dolazak na presto Srbije ovom depešom: „Naše jednomišljenje i krvna veza koja nas spaja jemstvo je Srpstvu za večito i nerazdjeljivo bratstvo Srbije i Crne Gore. To će bratstvo ostati na vijekove svijetlo, sveto, nepomućeno i spasavajuće za naš narod. Za to se bratstvo za prestolom Višnjega mole duše naših srpskih mučenika; tome bratstvu i slozi srpskoj bdiće i anđeoska duša moje Zorke, tvoje supruge, čija krv i ljubav vezaće navijek tvoje i moje sinove“.