Persida Karađorđević (15. februar 1813 – 29. mart 1873) bila je Kneginja Srbije, supruga vladajućeg Kneza Srbije Aleksandra Karađorđevića.
Persida je rođena u Brankovini, kao kćerka vojvode Jevrema Nenadovića i Jovanke Milovanović. Njen deda po ocu bio je Jakov Nenadović, prvi ministar unutrašnjih poslova ustaničke Srbije, a deda po majci, Mladen Milovanović, bio je prvi ministar odbrane.
Sa 17 godina, 1. juna 1830. u Hotinu u Besarabiji, udala se za Aleksandra Karađorđevića, sina Karađorđa Petrovića, koji je 1842. godine izabran za kneza Srbije.
Sa Knezom Aleksandrom imala je desetoro dece: ćerke Poleksiju, Kleopatru, Jelenu i Jelisavetu (umrla u detinjstvu), i sinove Aleksija, Svetozara, Andreja (sva trojica umrli kao deca), Petra, Đorđa i Arsena.
U Srbiji tog doba osećao se uticaj Kneginje Perside, kako u politici tako i u kulturi.Za nju se vezuje osnivanje prvog srpskog pozorišta 1847. godine. Na njenu inicijativu podignuta je crkva Svetog Ilije u Sokobanji, a crkvi Vaznesenja Gospodnjeg u Mionici darovala je skupoceni krst.
Za dobrotvorni rad, humanost i kulturnu delatnost sultan Abdul Medžid dodelio joj je Orden padišahovog portreta 1864. godine. Za tadašnji život prestonice bila su značajna česta umetnička posela koja je priređivala.
Knez Aleksandar je 1858. godine došao u sukob sa članovima Državnog saveta i konačno bio prisiljen da abdicira, nakon čega se njegova porodica preselila u Temikšvar.
Kneginja Persida umrla je 29. marta 1873. u 60. godini u Beču. 1912. godine. Njen sin, Kralj Petar I, naredio je da se posmrtni ostaci nje i Kneza Aleksandra prebace u crkvu Svetog Đorđa na Oplencu.