Bojena grafika, visina 34 cm
Kraljevski dvor

U Dvorskom kompleksu nalaze se dve ilustracije, rad Ivana Jakovljeviča Biljibina iz 20- ih i 30- ih godina XX veka. Reč je o dve bojene grafike sa scenama iz Bajke o Zlatnom petliću Aleksandra Puškina i ruske narodne bajke Pođi tuda-ne znam kuda. Oba dela su koloristički veoma naglašena sa živopisnim detaljima u vidu ornamenata iz ruske narodne umetnosti. Ta dela obiluju precizno obrađenim detaljima i simetrijom u kompozicijama.
To ukazuje na Biljibinov nepokolebljiv stav prema strogim zakonima koji se najpre uočavaju upravo u kompoziciji. Njegova dela otkrivaju umešnost autora da pronađe adekvatno mesto za svaku figuru, a posebno se ističe u postavjlanju natpisa i vinjeta. O njegovom talentu i preciznosti govori činjenaica da je sve detalje crtao „iz ruke“.

Ivan Jakovljevič Biljibin
Rođen je u Tarhovkoj, 1876. u blizini Petrograda u porodici vojnog lekara, gde je i proveo najveći deo svog života. U Petrogradu je završio i pravni fakultet, ali ga je ljubav prema umetnosti odvela u Minhen 1898. godine u atelje Antona Ažbea. Nekoliko godina zatim, pod mentorstvom Ilje Rjepina uči u umetničkom ateljeu Marije Teniševe, ruske kneginje i velikog mecene.

Posle osnivanja umetničke grupe Mir iskustva krajem 90-tih godina XIX veka, Biljibin postaje njen aktivni član. Godine 1899. Biljibin odlazi u Tversku guberniju gde nastaju prve njegove njegove ilustarcije za bajke: Bajka o Ivanu Careviću, Žar ptica i Bajka o Sivom vuku.

U periodu od 1902-1903. godine Muzej Aleksandra III poverio mu je posao prikupljanja etnografskog materijala i fotografisanja staroruske arhitekture u Volgogradskoj, Oloneskoj i Arhangelskoj guberniji. Potpuno okupiran ruskim etnografskim motivima prenosi ih na svoje radove.

Posle 1902. serijsku publikaciju puškinovih bajki ilustruje Biljibin. Ilustracije ruskih čarobnica, vila i drugih fantastičnih likova ruskog folklora proslavile su ovog umetnika. Najpre se pojavila Bajka o Caru Saltanu (1907), zatim Bajka o Zlatnom petliću (1910), a godine 1905. izdata je ilustrovana ruska epska pesma Volga, a koju Biljibin radi ilustracije. Osim na ilustracijama ruskih bajki, on je pokazao i na scenskom dizajnu. Prepoznatljiv stil Ivana Jakovljeviča Biljibina, sa staroruskom ornamentikom i folklornim motivima pojavio se i u scenografiji opere N.A. Rimskog-Korsakova – Snežana (1904) a po narudžbini pariskog Nacionalnog teatra.

Detalje koje Biljibin koristi u scenskom dizajnu primetni su i u njegovim grafičkim radovima na novinskim naslovnim stranama. Tokom 1905.godine Biljibin radi karikature, dok posle Oktobarske revolucije 1917. Biljibin odlazi iz Rusije. Od 1920. godine živi u Kairu, a od 1925. u Parizu. U to vreme on radi na dekoraciji scena za opere i balete.

Od 1936. Biljibin se vraća u domovinu, u Lenjingrad, gde predaje na Akademiji umetnosti i radi kao ilustrator i scenograf.

Umro je u okupiranom Lenjingradu 7. februara 1942. godine, ostavljajući za sobom nezavršene ilustracije za rusku epsku pesmu Vojvoda Stepanovič.

Korišćen tekst iz publikacije: B. Crvenković, Katalog državne umetničke kolekcije Dvorskog kompleksa na Dedinju II, Jugoslovenska zbirka, Platoneum, Novi Sad 2014.